از آزادی بی‌صندلی تا فولادشهر ناصاف
به گزارش ایمنا، دو ورزشگاه آزادی تهران و فولادشهر اصفهان جزو استادیوم‌های مهم ایران به حساب می‌آیند که علاوه بر مسابقات داخلی بعضا میزبانی از رقابت‌های مهم بینالمللی را هم به عهده می‌گیرند. این دو ورزشگاه که به نوعی گل سرسبد استادیوم‌های فوتبال در ایران هستند اما هر یک به نوبه خود مشکلات متعددی دارند که آنها را در روزهای اخیر سوژه کرده است.
فوتبال ایران همواره به ورزشگاه 100 هزار نفری آزادی نازیده اما جالب است که این ورزشگاه مهم و بینالمللی حتی صندلی هم ندارد و صندلی‌دار کردن آن اکنون در دستور کار قرار گرفته است تازه آن هم با فشار و الزام فیفا. استادیوم آزادی در حالی تازه در حال صندلی‌دار شدن است که این امکان کاملا پیش پاافتاده را صدها ورزشگاه معمولی و متوسط سراسر جهان سالهاست که دارند. داشتن صندلی و متعاقبا شماره صندلی از ابتدایی‌ترین امکانات یک ورزشگاه فوتبال به حساب می‌آید که به واسطه آن امکان خرید بلیت به صورت اینترنتی فراهم شده و تماشاچی را حتی قبل از ورود به ورزشگاه از اختصاص صندلی موردنظر به او مطمئن می‌کند.
ورزشگاه آزادی با آن همه دبدبه و کبکبه تازه قرار است به چنین امکان ساده‌ای مجهز شود. جالب آنکه ظاهرا پس از صندلی‌دار شدن ورزشگاه آزادی، گنجایش این استادیوم از 100 به 85 هزار نفر تقلیل یافته و به بیان ساده دیگر از ورزشگاه یکصدهزار نفری خبری نخواهد بود. البته پیش از این هم معلوم نبود ظرفیتی که به واسطه تاکید مرتب در ذهن همه فوتبالدوستان ایرانی نهادینه شده تا چه اندازه به رقم واقعی نزدیک است.
ورزشگاه کوچک فولادشهر هرچند اعتبار، شهرت و سابقه ورزشگاه آزادی را ندارد اما در نوع خود یکی از مهم‌ترین استادیوم‌های فوتبال ایران محسوب می‌شود که به ویژه ظرف سالهای اخیر میزبانی از رقابت‌های مهم داخلی و آسیایی را به عهده داشته است. پیش از این ظرفیت کم و البته دوری فولادشهر از مرکز شهر اصفهان اصلی‌ترین مشکل این ورزشگاه به حساب می‌آمد اما حالا چند سالی است که افت فاحش کیفیت چمن هم به مشکلات قبلی این استادیوم اضافه شده و ناهموار بودن زمین آن انتقادهای زیادی را به دنبال داشته است. انتقاد از چمن این استادیوم که معمولا مصادف با آغاز فصل سرما و بارندگی آغاز می‌شد امسال کمی زودتر و حتی قبل از آنکه شکل ظاهری آن به وضعیت اسفباری برسد شروع شد.
با تکمیل نشدن ورزشگاه نقش جهان، زمین استادیوم فولادشهر که به واسطه میزبانی توامان از مسابقات رسمی ذوب‌آهن و سپاهان و برخی از جلسات تمرینی ذوب‌آهن به مرور فرسوده شده ظاهرا دیگر تحمل این حجم از فشار را ندارد و روش‌های ترمیمی موضعی گذشته دیگر خیلی درباره آن جواب نمی‌دهد. این وضعیت در فصلی که نمایندگان فوتبال اصفهان به آسیا بازگشته و این ورزشگاه وظیفه خطیر میزبانی توامان از دیدارهای سپاهان و ذوب‌آهن در لیگ قهرمانان را به عهده دارد چند ماه مانده به شروع این رقابت‌ها نگرانی‌هایی را به وجود آورده است.
